دلایل ریزش موی زنان در بارداری و حتی پس از زایمان | راه‌هایی برای گریز از این چالش

دلایل ریزش مو در دوران بارداری:

از دست دادن روزانه 50 تا 100 تار مو در تمامی افراد فارغ از جنسیتشان کاملا طبیعی است. در طی دوران حاملگی بالا بودن افزایش سطح استروژن باعث کند شدن چرخۀ طبیعی ریزش فولیکول‌های مو می‌شود. دلیلی که موجب می‌شود تعدادی از زنان در پایان دوران بارداری موهای کمتری را از دست داده باشند؛ اما چنانچه پیشتر هم گفتیم همواره اینگونه نیست. در ادامه به سراغ بررسی دلایلی خواهیم رفت که زنان بیشتری را درگیر نازک شدن و ریزش موهایشان می‌کند:

تغییرات هورمونی:

استرس، هیجان، شوک سه عاملی که می‌توانند نازک‌شدن موها و ریزش شدید آن‌ها را منجر شوند. وضعیتی که تلوژن افلوویوم نامیده می‌شود و تعدادی از زنان را در دوران بارداری تحت تاثیر قرار می‌دهد. در سه ماهۀ ابتدایی بارداری بدن تعادل هورمون‌ها به شدت برهم خورده   و به‌طور چشم‌گیری برای حمایت از رشد کودک تغییر وضعیت می‌دهند این می‌تواند موجب به وجود آمدن وضعیت استرس در مادر شود.  زمانی که استرس ایجاد می‌شود تعداد بیشتری از موها بیش از زمان‌های معمول وارد فاز تلوژن یا استراحت خود خواهند شد. همین دلیلی است که به جای ریزش 100 تار موی طبیعی در زمان‌های معمول شاهد ریزش 300 تار مو خواهیم بود.

 اگرچه ریزش مو تحت تاثیر تغییرات هورمونی همواره به سرعت اتفاق نخواهد افتاد؛ اما بازه‌ی درگیر شدن فرد می‌تواند طولانی و بین 2 تا 4 ماه هم به طول بیانجامد. اما جای نگرانی نیست این شرتیط دائمی نبوده و نهایتا پس از گذر 6 ماه فرد با دوران عادی باز خواهد گشت.

سلامت جسمی و ریزش مو:

هرگاه در دوران بارداری فرد درگیری سایر بیماری‌های مربوط به سلامت جسمی یا روحی شود، وضعیت تلوژن افلوویوم حادث شده و ریزش شدید موها را شاهد خواهید بود. این وضعیت پررنگ‌تر خواهد بود اگر عدم تعادل مداوم مربوط به هورمون‌ها و ویتامین‌های ضروری بدن باشد.

مشکلات تیروئید:

متاسفانه اینکه در دوران بارداری اختلالات تیروئید نظیر کم کاری و پرکاری را بتوان تشخیص داد با دشواری‌های همراه است. بنا بر گزارش منابع معتبر از بین هر 100 زن باردار 2 تا 3 نفر به اختلال کم کاری تیروئید مبتلا هستند. به عبارتی کم کاری تیروئید بسیار شایع‌تر از پرکاری تیروئید در زنان باردار است. ریزش مو یکی از علائم همراه با گرفتگی عضلات، یبوست و خستگی است. از هر 20 زن حدود 1 نفر ممکن است پس از تولد نوزاد دچار مشکلات تیروئیدی (تیروئیدیت پس از زایمان) شود. در همه موارد، مشکلات تیروئید معمولاً با آزمایش خون تشخیص داده می‌شود.

کمبود آهن:

هر زمان بدن برای رساندن اکسیژن به بافت‌های مختلف بدن، گلبول قرمز کافی ندارد بدن فرد با وضعیتی به نام کمبود آهن روبه‌رو شده است. خستگی، ضربان قلب نامنظم، تنگی نفس، سردرد و ریزش موها به همراه نازک شدنشان از حمله علائم این وضعیت به شمار می‌روند. دانستن اینکته مهم است که زنان در دوران بارداری مستعد کم‌خونی فقر آهن هستند، این امکان در مورد زنانی که بارداری‌هایی نزدیک به هم دارند، چند قلو باردار هستند و یا در صبحگاهان به شدت حالت تهوع دارند بیشتر مشهود است. برای تشخیص اینکه این علائم و دلایل خبر از وجود کم ونی فقر آهن می‌دهند یا خیر لازم است فرد حتما آزمایش خون بدهد. چنانچه جواب آزمایش تاییدکننده کم خونی در فرد باشد؛ بنابراین ریزش موهای فرد دائمی نبوده و از این حیث جای نگرانی نیست، اما لازم است بدانید مادامی که سطح هورمون‌ها و ویتامین‌های بدن فرد به محدودۀ طبیعی خود باز نگردد موها به وضعیت سابق خود باز نخواهند گشت.

آسیب‌های فیزیکی:

درست است که تغییرات هورمونی می‌تواند همواره منجر به ریزش موها در فرد شود؛ اما نباید احتمالات غیر هورمونی را از نظر دور نگه‌داشت. ممکن است ریزش موهای شما هیچ ارتباطی با دوران بارداری و زایمانتان نداشته باشد. آلوپسی کششی به وضعیتی گفته می‌شود که فرد طی آن به دلایلی از قبیل بستن سفت موها با کش باعث التهاب فولیکول‌های مو شود. التهابی که منجر به زخمی‌شدن و ریزش موها می‌شود.

نگاهی به درمان‌های رایج ریزش مو در دوران بارداری:

ریزش موها در دوران بارداری چه بسا بعد از بارداری حتی نیازی به درمان های پزشکی نداشته باشد، همان‌طور که گفتیم با برگشتن وضعیت هورمون‌ها به قبل موها کم‌کم به شرایط سابق خود باز خواهند گشت. گاهی که فرد پس از دوران بارداری و زایمان موهای خود را از دست رفته می‌بیند و با انتظار هم به وضعیت قبل باز نمی‌گردد با کمک پزشک و مصرف ماینوکسیدل اقدام به درمان می‌کند؛ لازم است بدانید که مصرف ماینوکسیدل در دوران بارداری به شدت ممنوع و خطرناک است.

در مورد شرایطی مانند کم‌کاری تیروئید یا کم‌خونی فقر آهن، همکاری با پزشک برای یافتن دارو یا مکمل‌های ویتامینی که سطح شما را به حالت عادی برمی‌گرداند، باید به شروع چرخه رشد مجدد با گذشت زمان کمک کند. اکثر درمان‌های سایر بیماری‌ها مانند آلوپسی آندروژنیک نیز در دوران بارداری توصیه نمی‌شوند. ممکن است پزشک به جای استفاده از داروها، درمان لیزری سطح پایین (LLLT) را که از امواج نور قرمز برای تحریک رشد مو استفاده می کند، پیشنهاد دهد.

پیشگیری از ریزش موی بارداری

ممکن است نتوانید کاری برای جلوگیری از ریزش یا ریزش مو در دوران بارداری انجام دهید. همه چیز به علت ریزش موی شما بستگی دارد. اما اگر تصمیم دارید تلاش خود را در این زمینه کنید رعایت مواردی که در ادامه به آن‌ها خواهیم پرداخت می‌تواند کمک‌کننده باشد.

داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل:

روی دریافت کافی پروتئین، آهن و سایر مواد مغذی مهم تمرکز کنید. همچنین مصرف مکمل‌های ویتامین و مواد معدنی زیر نظر پزشکتان می‌تواند چاره‌ساز باشد.

استایل موها:

از قیطان های تنگ برای بستن موها، دم اسبی کردن و سایر مدل‌های مو که ممکن است موهای شما را بکشد صرف نظر کنید. در حالی که در حال انجام آن هستید، در برابر پیچاندن، کشیدن یا مالیدن موهای خود مقاومت کنید.

شستشوی موها:

موها را به آرامی بشویید و از یک شانه دندانه پهن استفاده کنید تا از کشیدن بیش از حد موها در هنگام گره زدن جلوگیری کنید. در مقاله‌ای با عنوان «جادوی داشتن موهای سحر آمیز با اجرای روتین مراقبت از مو» تمامی این موارد را به تفصیل شرح داده‌ایم. خواندن آن را برای هر کسی که عاشق موهای خود باشد توصیه می‌کنیم.

متاسفانه گاهی نخواهید توانست ریشه ریزش موی خود را به راحتی با معاینه فیزیکی پزشک مشخص کنید. در حالی که بیشتر موارد ریزش مو در دوران بارداری موقتی است، شرایط دیگری وجود دارد که ممکن است نیاز به درمان برای افزایش سطح ویتامین یا تنظیم سطح هورمون داشته باشد.

نتیجه گیری:

ریزش مو در دوران بارداری - اگرچه به خصوص شایع نیست - طبیعی است، به خصوص زمانی که به تغییرات هورمونی یا شرایط سلامتی خاص مربوط باشد. رشد مو باید با گذشت زمان یا با درمان علت زمینه ای از سر گرفته شود.

ریزش مو بعد از بارداری حدود چهار ماه پس از زایمان به اوج خود می رسد. خبر خوب این است که شما به احتمال زیاد رشد طبیعی خود را در عرض شش تا نه ماه - تا اولین سالگرد تولد کودک خود - به دست خواهید آورد و استفاده از مکمل های بارداری و شیردهی به شما کمک خواهند کرد.

اگر ریزش موی شما ادامه پیدا کرد یا متوجه علائم دیگری شدید، با پزشک خود تماس بگیرید تا ببینید آیا علت احتمالی دیگری برای ریزش مو مانند آلوپسی آره آتا یا آلوپسی آندروژنیک وجود دارد.